We Francji media spekulują o możliwych następcach François Bayrou na stanowisku premiera. Wśród typowanych polityków pojawiają się minister obrony Sébastien Lecornu, minister zdrowia Catherine Vautrin oraz były premier Bernard Cazeneuve. Lista potencjalnych kandydatów jest zbliżona do tej z 2024 roku, gdy odbywały się wybory parlamentarne.
Lecornu uważany jest za wiernego współpracownika prezydenta Emmanuela Macrona, który – według dziennika „Le Figaro” – ceni go za kompetencje i zmysł polityczny. Od 2017 roku, tj. od pierwszej kadencji Macrona, Lecornu zasiadał we wszystkich rządach. Wywodzi się z prawicy i przez Partię Socjalistyczną uważany jest za zbyt prawicowego, mimo jego zapewnień, iż gotów jest współpracować ze wszystkimi siłami politycznymi. Nazwisko Lecornu jako potencjalnego premiera pojawiło się już wcześniej, ale nigdy nie doszło do jego nominacji.
Wśród kandydatów wymieniany jest również inny współpracownik Macrona, minister sprawiedliwości Gérald Darmanin. Podobnie jak Lecornu (z którym się przyjaźni) wywodzi się z prawicy i od 2017 roku zasiadał w wielu poprzednich rządach – wszystkich prócz gabinetu Michela Barniera w 2024 roku. Był szefem MSW w kluczowym dla Francji okresie podczas organizacji igrzysk olimpijskich w Paryżu. Przeszkodą w jego wyborze może być to, iż – jak się uważa – ma ambicje prezydenckie.
Catherine Vautrin, obecna ministra zdrowia, była bliska stanięcia na czele rządu w 2022 roku, ale ostatecznie Macron wyznaczył wówczas inną polityczkę, Elisabeth Borne. Dziennik „Le Parisien” zaliczył Vautrin do ulubionych ministrów prezydenta ze względu na jej pracę nad projektem tzw. ustawy o końcu życia. Choć wywodzi się z prawicowych Republikanów (LR), stara się budować wizerunek polityczki bliskiej sprawom społecznym jako szefowa resortu pracy, zdrowia, solidarności i rodziny.
Obecny szef Republikanów Bruno Retailleau, szef MSW, uważany jest za polityka, który jako premier mógłby zyskać przychylność skrajnie prawicowego Zjednoczenia Narodowego (RN). Zarazem ze względu na konserwatywne poglądy nie może liczyć na poparcie po lewej stronie sceny politycznej. Retailleau jest jednym z najbardziej znanych ministrów – często pojawia się w mediach – i przypisuje mu się chęć kandydowania w wyborach prezydenckich w 2027 roku.
Były socjalistyczny premier Bernard Cazeneuve uważany jest za polityka, który może przyciągnąć część lewicy. Był już typowany na premiera latem 2024 roku. Był politykiem Partii Socjalistycznej (PS), ale wystąpił z niej w 2022 roku, sprzeciwiając się sojuszowi ugrupowania ze skrajnie lewicową Francją Nieujarzmioną (LFI) Jean-Luca Mélenchona. Według „Le Figaro” Cazeneuve to jedyny lewicowy kandydat, wobec którego skrajna prawica nie zażądałaby natychmiast wotum nieufności.
Jak bowiem przypominają media, kimkolwiek będzie nowy premier, nie zmieni on układu sił w parlamencie, w którym żadna partia nie ma większości. Może być wręcz w gorszej sytuacji niż Bayrou, który należy do centroprawicowego obozu Macrona, ale cieszył się pewną życzliwością Partii Socjalistycznej i przy jej neutralności doprowadził do przyjęcia budżetu na 2025 rok.
Wśród hipotetycznych, mniej znanych kandydatów publicznie wymieniany jest deputowany Charles de Courson, z 32-letnim stażem w parlamencie, należący do niewielkiej frakcji LIOT. Specjalizuje się w sprawach budżetowych, co może być atutem w obecnej trudnej sytuacji finansów publicznych. Według telewizji CNews, uważanej za bliską skrajnej prawicy, de Courson sprzeciwia się cięciom budżetowym proponowanym przez Bayrou, uważając, iż można je zmniejszyć i rozłożyć na dwa-trzy lata, by ich ciężar był społecznie bardziej do zaakceptowania.
8 września w parlamencie odbędzie się głosowanie nad wotum zaufania dla rządu Bayrou. Partie opozycyjne – lewica i skrajna prawica – zapowiedziały, iż go nie poprą. Suma posiadanych przez nie mandatów umożliwia negatywny wynik głosowania, co pociągnęłoby za sobą upadek rządu. Wówczas prezydent może wskazać nowego premiera. (PAP)
