3 godzin temu
Podczas dzisiejszej sesji radni Warszawy podjęli uchwałę, by nowa kładka pieszo-rowerowa przez Wisłę nosiła imię rzeźbiarki Magdaleny Abakanowicz.
Przed głosowaniem, w imieniu radnych klubu KO, głos zabrała radna Agnieszka Wyrwał.
– Nowa kładka przez Wisłę w krótkim czasie stała się jednym z najbardziej ulubionych i rozpoznawalnych miejsc w Warszawie. To nie tylko funkcjonalna przeprawa, ale także punkt widokowy, miejsce spotkań i symbol nowoczesnej Warszawy. Nadając jej imię Magdaleny Abakanowicz możemy połączyć codzienną, użytkową funkcję z wymiarem kulturowym i symbolicznym – powiedziała.
Z kolei radny Jan Mencwel (Miasto Jest Nasze) zgłosił wątpliwość co do nadania kładce takiego imienia. Przypomniał, iż Muzeum Warszawy przeprowadziło już konkurs na nazwę dla kładki, w której wygrała nazwa „Agrafka”.
– To nazwa bardzo fajna, urocza, która jest szansa, iż będzie używana przez mieszkańców na co dzień – powiedział.
Pokreślił, iż są małe szanse na to, by nazwa im. Magdaleny Abakanowicz była używana w życiu codziennym warszawiaków.
– Poza tym wydaje mi się, iż Magdalena Abakanowicz jest artystką tego formatu, iż może zasługiwałaby na upamiętnienie w formie dzieła bezpośrednio nawiązującego do jej twórczości. Na przykład tworzyła budynki, które miały przypominać w swojej strukturze drzewa – zaznaczył.
Za nadaniem kładce tego imienia zagłosowało 44 radnych, przeciw była jedna osoba, trzynastu radnych wstrzymało się od głosu.
Kładka pieszo-rowerowa została wybudowana pomiędzy ulicami Wybrzeże Kościuszkowskie i Wybrzeże Szczecińskie – stanowi połączenie centrum Warszawy i popularnych Bulwarów Wiślanych z Pragą i prawobrzeżną stroną miasta. Została oddana do użytku 28 marca 2024 roku. Ma długość około 463 metrów i umożliwia przejście na drugą stronę Wisły w ciągu kilku minut i jeszcze szybszy przejazd rowerem. Na kładce zostały wydzielone dwie strefy widokowo-wypoczynkowe.
Kim była Magdalena Abakanowicz?
Zmarła w 2017 roku rzeźbiarka Marta Magdalena Abakanowicz-Kosmowska mieszkała i tworzyła w Warszawie.
Artystka specjalizowała się w tworzeniu dużych, figuralnych kompozycji przestrzennych w oparciu o tkaninę (zwanych od jej nazwiska abakanami) z wykorzystaniem również innych materiałów, takich jak kamień, drewno i brąz.
