Hagia Sophia to pomnik grabieży będącej istotą islamu!

Ha­gia So­phia to naj­wspa­nial­sza świą­ty­nia chrze­ści­jań­stwa, ar­cy­dzie­ło ar­chi­tek­tu­ry, któ­re przez po­nad 900 lat by­ło du­cho­wym cen­trum Bi­zan­cjum. Gdy w 1453 ro­ku hor­dy is­lam­skie pod wo­dzą Meh­me­da II zdo­by­ły Kon­stan­ty­no­pol, po pro­stu ukra­dły cu­dze. Chrze­ści­jań­ską ka­te­drę, wznie­sio­ną krwią, wia­rą i ge­niu­szem chrze­ści­jan, si­łą za­mie­nio­no w me­czet, za­kry­wa­jąc mo­zai­ki tyn­kiem i sta­wia­jąc mi­na­re­ty na miej­scu krzy­ży.

  I to wła­śnie je­st isto­ta is­la­mu – od swo­ich po­cząt­ków re­li­gia ta nie roz­wi­ja­ła się, bu­du­jąc wła­sną cy­wi­li­za­cję, le­cz po­że­ra­jąc cu­dze. Od Le­wan­tu po Hisz­pa­nię, od Afry­ki Pół­noc­nej po Bał­ka­ny – ty­sią­ce ko­ścio­łów, ba­zy­lik i klasz­to­rów zo­sta­ło za­mie­nio­ny­ch w me­cze­ty. Przy­pad­ki od­wrot­ne to garst­ka – le­d­wie ślad w hi­sto­rii. Sta­ty­stycz­nie, na każ­de prze­kształ­ce­nie me­cze­tu w ko­ściół przy­pa­da set­ki przy­pad­ków gra­bie­ży chrze­ści­jań­ski­ch świą­tyń przez is­lam.

  Dla­te­go Ha­gia So­phia to nie tyl­ko ar­chi­tek­to­nicz­ny cud. To naj­bar­dziej spek­ta­ku­lar­ny do­wód zbrod­ni­czej eks­pan­sji is­la­mu – re­li­gii, któ­ra od wie­ków zaj­mu­je cu­dze zie­mie, świą­ty­nie i du­sze. I tak jak przez pra­wie ty­siąc lat Ha­gia So­phia by­ła chrze­ści­jań­ska, tak is­lam oku­pu­je ją do­pie­ro nie­co po­nad pół ty­sią­ca lat – le­cz wciąż pod je­go mi­na­re­ta­mi nie wi­dać krzy­ża.

  Mu­si­my to zro­zu­mieć, by po­jąć to, co dzie­je się dziś na na­szy­ch ocza­ch i w na­szej oko­li­cy. Trwa cy­wi­li­za­cyj­na woj­na mię­dzy świa­tem za­chod­nim a is­la­mem – woj­na, w któ­rej to is­lam od wie­ków je­st agre­so­rem, gra­bież­cą i nisz­czy­cie­lem. Dziś nie pod­bi­ja Eu­ro­py sza­blą, ale de­mo­gra­ficz­nie – po­przez ma­so­wą imi­gra­cję i znacz­nie wyż­szą dziet­no­ść. W wie­lu mia­sta­ch za­chod­niej Eu­ro­py (Bruk­se­la, Malmö, Mar­sy­lia) mu­zuł­ma­nie sta­no­wią już jed­ną trze­cią lub wię­cej miesz­kań­ców, a we­dług ba­dań de­mo­gra­ficz­ny­ch do po­ło­wy XXI wie­ku bę­dą zna­czą­cą si­łą po­li­tycz­ną w ca­ły­ch pań­stwa­ch re­gio­nu.

  Wła­dza przej­mo­wa­na bę­dzie nie przez za­ma­chy, le­cz przez urny wy­bor­cze, gdy lo­jal­ne wo­bec sza­ria­tu spo­łecz­no­ści wy­bio­rą wła­sny­ch przy­wód­ców i pra­wo. W nie­któ­ry­ch dziel­ni­ca­ch Fran­cji, Nie­miec czy Szwe­cji nie­for­mal­nie obo­wią­zu­je już is­lam­ski po­rzą­dek praw­ny. Ko­ścio­ły, któ­re dziś w Eu­ro­pie Za­chod­niej sto­ją pu­ste lub są prze­ra­bia­ne na pu­by, ma­ga­zy­ny czy ga­ra­że, wkrót­ce znów bę­dą miej­sca­mi kul­tu – le­cz już nie chrze­ści­jań­skie­go, tyl­ko is­lam­skie­go. To je­st re­al­ny, udo­ku­men­to­wa­ny trend, któ­ry wie­lu prze­mil­cza i uda­je, iż nie ist­nie­je.

  Ha­gia So­phia to sym­bol te­go, co nas cze­ka. W Za­chod­niej Eu­ro­pie wkrót­ce po­wsta­ną sza­riac­kie ka­li­fa­ty, któ­re chrze­ści­jań­skie świą­ty­nie prze­ro­bią na me­cze­ty. Pol­ska ma szan­sę te­go unik­nąć, my mo­że­my się jesz­cze przed tym obro­nić, ale mu­si­my ostro prze­ciw­sta­wić się na­chodź­com is­lam­skim. Ab­so­lut­nie nie po­win­ni­śmy wpusz­czać do nas żad­ne­go mu­zuł­ma­ni­na i oby­wa­te­li kra­jów mu­zuł­mań­ski­ch, a ty­ch, któ­rzy już się u nas roz­ple­ni­li, po­win­ni­śmy tę­pić na każ­dym kro­ku — żad­ny­ch za­sił­ków, żad­nej po­mo­cy, żad­nej współ­pra­cy, tyl­ko ostra­cy­zm, pa­trze­nie spode łba i an­ty­islam­skie de­mon­stra­cje.

Grzegorz GPS Świderski
]]>https://t.me/KanalBlogeraGPS]]>
]]>https://Twitter.com/gps65]]>