Bar kontra Netanjahu, czyli jak personalny spór może wpłynąć na bezpieczeństwo Izraela?

W listopadzie 2024 roku Szin Bet – za wiedzą Ronena Bara – wszczął dwa śledztwa. Pierwsze dotyczyło wycieku tajnych planów IDF do niemieckiego dziennika Bild. Drugie związane było z domniemanym finansowaniem doradców Netanjahu przez Katar, ochrzczone przez prasę jako „Qatargate”. **Według agencji Reuters to właśnie te dochodzenia sprawiły, iż Netanjahu zaczął postrzegać szefa Szin Bet jako zagrożenie polityczne,** a jego relacje nim gwałtownie się pogorszyły. Z oficjalnego, częściowo tajnego oświadczenia Bara złożonego w Sądzie Najwyższym wynika, iż **od tamtej chwili premier kilkakrotnie domagał się od niego działań wykraczających poza mandat służby**: monitorowania i inwigilowania liderów oraz sponsorów antyrządowych protestów, sporządzenia opinii blokującej dalsze zeznania Netanjahu w jego procesie korupcyjnym, a także wstrzymania śledztwa dotyczącego powiązań finansowych współpracowników szefa rządu z Katarem. **Kluczowe, jak twierdzi Bar, było jednak ustne polecenie, aby w razie kryzysu konstytucyjnego stanął po stronie premiera, a nie Sądu Najwyższego**. Gdy Bar odmówił realizacji tych żądań, Netanjahu 21 marca 2025 r. doprowadził do jego dymisji – decyzję tę następnie zamroził Sąd Najwyższy uznając, iż procedurę przeprowadzono z poważnymi uchybieniami i w atmosferze konfliktu interesów.